Dopie

Wie ben ik?

Ik ben Dopie. Je kent me misschien al uit Het Dopamine Effect van EpexMind. Ik ben dat stemmetje in je hoofd dat zegt: “Yes, dit is leuk, doe nog een keer!” Elke keer dat ik op receptoren in het brein land, een soort springkussens die mij opvangen, voel ik plezier en ontstaat er een verlangen naar meer plezier.

Maar als ik te vaak op die springkussens spring, door eindeloos scrollen, gamen, snacken of andere snelle kicks, raken die springkussens (receptoren) slap. Soms scheuren ze zelfs een beetje. Dan moet ik steeds harder springen om hetzelfde gevoel te geven. Het plezier wordt korter, en al snel volgt een dip. Soms breng ik energie en motivatie, en net zo goed kan ik zorgen voor chaos en afleiding. Ik ben dus zowel je beste vriend als je grootste valkuil.

Er zijn momenten dat ik onrustig word en alleen maar meer wil: meer prikkels, meer spanning, meer snelle beloningen. Dan verdwijn ik in schermen, blijf ik snacks pakken of series doorkijken, altijd op zoek naar die volgende kick. Het voelt leuk op het moment zelf, maar vaak eindig ik moe en leeg.

Gelukkig heb ik ook een gezonde kant. Wanneer ik de juiste prikkels krijg, kan ik je laten leren, groeien en echt genieten. Dan voel ik me sterker, energieker en houd ik langer vol. Dat gebeurt bijvoorbeeld wanneer ik in beweging kom tijdens een wandeling of een sportsessie, wanneer ik muziek maak of een instrument leer bespelen, of als ik samen ben met vrienden en familie echt contact maak. Ook slaap, ontspanning en stilte geven mij nieuwe kracht. Ik bloei op in de natuur, laad op door een knuffel of massage, en straal wanneer ik nieuwe plekken ontdek of bijzondere ervaringen meemaak.

Wat zou ik mensen mee willen geven?

Wat ik iedereen mee zou willen geven? Dat ik niet goed of slecht ben. Ik bén er gewoon. Soms laat ik je rennen achter snelle kicks, soms laat ik je groeien door rust en uitdaging. Jij bepaalt waar ik mijn kracht in steek. Geef mij gezonde prikkels, en ik beloof dat ik je energie geef die langer blijft.

 “Niet méér prikkels zoeken, maar betere prikkels kiezen.”